چه ساده میگیریم کار شعر راچون ابزاری برای برکشیدن خویش و غرور و راه یافتن به کوره راهی، و چه دشوار است به قلمرو حقیقی شعر رسید، انجا که راستی و زیبائی و حقیقت و عشق و ترحم به شاعران خسته و غبار آلود و مجروح خوشامد میگویند

شنبه، مرداد ۰۹، ۱۳۸۹

شعر خوانی در جمع شماری از شاعران و هنرمندان فرانسوی،آمریکای لاتین، آفریقائی و عرب در فستیوال تابستانی انجمن هارماتان

شعر خوانی در جمع شماری از شاعران و هنرمندان فرانسوی،آمریکای لاتین، آفریقائی و عرب در فستیوال تابستانی انجمن هارماتان
جمعه شب سی ژوئیه 2010 ساعت هشت شب در محل انجمن فرهنگی هارماتان درمرکز پاریس ودر مقابل کلیسای نوتردام فستیوال تابستانی این انجمن با شرکت شماری از شاعران، خوانندگان، نوازندگان و موسیقیدانان فرانسه، آنتیب، تاهیتی، الجزایر، مصر، سوریه، رومانی،تونس، اسپانیا برگزار شد . در این فستیوال هنرمندان و شاعران خانم مگی دو کوستر شاعر،.خانم مارلینالیساماشلا نویسنده و شاعر،آقای ماریوسچلاروشاعر. آقای خالدروموشاعر. آقای لرسم شاعر. خانم نسیم الدوگون شاعر.استاد عثمان خلیل شاعر و موسیقیدان.استاد گائیس جاسر پیانیست برجسته خانم دانیل رادا خواننده سوپرانو.یاون نوائی استاد پیانو. استاد ماهر ملکی استاد عود، بازخوانی کردند خواندند و نواختند دردومین قسمت این برنامه اسماعیل وفا بعنوان شاعر مدعو از ایران همراه با خانم مگی دو کوستر شاعر و مترجم شعرها به فرانسه، و خانم ماریلنا لیسا ماشلا نویسنده و شاعر و ژورنالیست رومانیائی و مترجم شعرها به زبان رومن چهار قطعه از شعرهای خود را که همزبان به زبانهای فرانسه و رومن ترجمه میشدباز خواند. فستیوال در ساعت دوازده با صرف شام پایان یافت

جمعه، مرداد ۰۸، ۱۳۸۹

هشت شعر از شعرهای اسماعیل وفا درمجموعه نغمه های فراتر از مرزها


مجموعه نغمه های فراتر از مرزها بزودی به زبانهای فرانسه و رومن منتشر خواهد شد. در این مجموعه سیصد صفحه ای،شعرهای چهل و پنج شاعر جهان از چهل و پنج کشور در کنار هم منتشر میشوند.از ایران تعدادی از شعرهای این مجموعه از شعرهای پارسی و از شعرهای اسماعیل وفا انتخاب شده است چند شعر از این شعرها را میخوانید1
france
UN LIEU RETIRÉÀ côté d’un archer vieux et oublié
Rêverie
Entre la note éteinte
Sous le rayonnement d’une bougie qui brûle au milieu d’un rêve
J’écris mes poèmes
Mes rêves
À côté de l’archer vieux et oublié
Entre un rêve
Et au rayonnement d’une bougie qui brûle au milieu d’un rêve
****
roman
LOC FERIT
Lîngă un bătrîn şi uitat arcaş
Visare
Între o notă stinsă
La lumina unei lumînări ce arde în toiul unui vis
Îmi scriu poemele
Visele
Lîngă un bătrîn şi uitat arcaş
Ïntre vis
Şi lumina unei lumînări ce arde în toiul unui vis
perse
خلوتگاهكنارآرشه‌ي پيرازياد رفته
رؤيائي،
در ميان نت خاموش
در پرتو شمعي ميان رؤيائي
شعرهايم را مي نويسم
رؤياهايم را،
كنار آرشه‌ي پير از ياد رفته
ميان رؤيائي
در پرتو شمعي ميان رؤيائي …
******
2
france
PRIEREBeauté
Deviens plus belle
Que je devienne plus beau.
Je suis beau
Rends-moi plus beau
Pour que tu deviennes plus belle.
Un miroir dans le ciel
Ou un miroir sur la terre
Ou deux miroirs face-à-face
Personne ne sait, mais
Beauté
Deviens plus belle
Que je devienne plus beau.

romain
RUGĂFrumuseţe
Fă-te mai frumoasă
Ca să devin mai frumos.
Sunt frumos,
Fă-mă mai frumos
Ca tu să devii mai frumoasă
Oglindă e cerul
Sau oglindă e pămîntul
Sau două oglinzi faţă-n faţă
Nimeni nu ştie, dar
Frumuseţe
Fă-te mai frumoasă
Ca să devin mai frumos
perse
نیایشزیبائی
زیباتر شو
تا زیباتر شوم

زیبایم
زیباترم کن
تا زیباتر شوی

اینه ای در آسمان
یا آینه ای بر زمین
یا دو آینه در برابر هم
کسی نمیداند اما
زیبائی
زیباتر شو
تا زیباتر شوم
3
france
PASSIONEL
Tout le monde m’aime
A part toi, que j’aime
J’aurais aimé que tout le monde soit mon ennemi
A part toi, qui m’est hostile.

romain
PATIMĂToată lumea mă iubeşte
Mai puţin tu, pe care o iubesc
Mi-ar fi plăcut ca întreaga lume să-mi fie duşmană
Mai puţin tu, care îmi eşti ostilă.
perse
(آرزو)همه
مرا دوست دارند
جز تو
كه مرا دشمني
اي كاش همه مرا دشمن بودند
جز تو
كه مرا دوست مي داشتي
4
france
TU NE RESTERAS PAS LONGTEMPS NUE
Quand tu te mets nue
Tu ne resteras pas longtemps nue !
Je couvrirai ta nudité
Du crépuscule jusqu’à l’aube
Par mes baisers qui sont tisses
Morceau par morceau et fil par fil.
romain
NU VEI RĂMÎNE MULT TIMP GOALĂ
De te dezbraci
Nu vei rămîne mult timp goală!
Goliciunea ţi-o voi acoperi
De la apus pînă-n zori
Cu sărutările mele ţesute
Bob cu bob şi fir cu fir.
perse
(ديري عريان نخواهي ماند)عريان كه مي شوي
ديري عريان نخواهي ماند
تار
به تار
و پود
به پود
بر عرياني ات جامه اي مي پوشانم
كه از بوسه هايم بافته ام
از آغاز شب
تا آغاز صبح.

5
france
LA LUNE BRILLELa lune brille
Les saints dorment
Seul
Le plus isolé renégat est éveillé
A la recherche du seigneur
La lune brille.

romain
STRĂLUCEŞTE LUNAStrăluceşte luna
Sfinnţii dorm
Singur
Cel mai însingurat renegat stă treaz
În căutarea Domnului
Străluceşte luna.

perse
قديسان در خوابندماه مي تابد
قديسان در خوابند!
تنها
تنهاترين مُرتد شهر بيدار مانده است
در گفتگو با خدا،
6
france
L’EXIL
la planète devient une catapulte
et moi tournoyant
petit caillou lâche, fuyant
et les siècles
s’abattirent – baisser de rideaux précipité –
sur mes paupières fermées dans un sommeil
comateux, prélude de la mort.

lâche
et
en suspens
je m’envole dans un ciel de chaux et de silence et m’éloigne
soucieux de la floraison du chèvrefeuille grimpant de ma main
je hèle
ma planète perdue
romain
EXILplaneta devine catapultă
iar eu propulsat
îndepărtată, laşă pietricică,
iar secolele
se năpustiră - să coboare cortina se grăbesc –
peste pleoapele mele închise de un somn
comatos, preludiu al morţii.
laş
şi
suspendat
îmi iau zoborul spre un cer de var şi de tăcere şi mă-ndepărtez
îngrijorat de înflorirea trifoiului căţărat pe mîna mea
îmi strig
planeta mea pierdută

perse
تبعیدجهان فلاخنی گشت چرخان
من سنگپاره ای رها و گریزان
و قرنها
پرده هائی که شتابان بر پلکهای فرو بسته من
در بی خویشی و خوابی مرگ آور فرود آمدند
رها و معلق
در آسمانی از آهک و سکوت پرواز میکنم و دو میشوم
و نگران به گل نشستن پیچک کوچگ خانه ام
سیاره گمشده خویش را اواز میدهم

7
france
L’ARC-EN-CIEL DE TON SOURIRE

de ton sourire s’est levé un arc-en-ciel
jusqu’à mes yeux
dans mon cœur un arbre est couvert de fleurs
et une brise
jusqu’à mes lèvres
jusqu’à mes doigts
regarde !
d’ores et déjà j’écris un poème.

d’ores et déjà j’écris un poème pour toi
un poème
fait de gouttes de pluie
de feuilles de brins
au rythme des pagaies d’une barque emplie
de fleurs blanches et parfumées
traversant mes veines
sur l’air du chant du marinier.
regarde !...

romain
CURCUBEU DIN ZÎMBETUL TĂU

din zîmbetul tău se ridică un curcubeu
pînă la ochii mei
în inima mea un copac încărcat de flori
şi o briză
pînă la buzele mele
pînă la degetele mele
priveşte!
deja scriu un poem.

deja scriu pentru tine
un poem
făcut din picături de ploaie
din fire de iarbă
în ritmul vîslei bărcii pline
cu flori albe şi parfumate
traversîndu-mi venele
prin aerul cîntecului unui matelot.
priveşte!...

perse
از لبخندت رنگین کمانی بر آمد تا چشمانماز لبخندت رنگین کمانی بر امد تا چشمانم
در قلبم درختی به شکوفه نشست و نسیمی
تا لبهایم
و تا انگشتانم
نگاه کن من اینک شعری مینیسم

من اینک شعری مینویسم برای تو
از قطرات باران
برگهای شمشاد
و آهنگ پاروهای زورقی پر گل
که میگذرد در رگهایم
با آواز زورق بانش
سپید و عطر اگین
نگاه کن
8
france
QUAND VOUS VIENDREZ
Quand vous viendrez
Apportez-moi un morceau de coucher de soleil
Un ballot de clair de lune
Une cruche d’eau fraiche
Et sur le petit toit de la galerie de notre maison
Prenez une esquisse du sommeil
Chaud et charmant comme du cachemir.

Quand vous viendrez
Apportez-moi une ecuelle du sable du desert
Pour que j’y revois
Les traces de mes pieds d’enfante
Et n’oubliez surtout pas
De m’apporter une montagne lointaine
Pour qu’en son sein
Hurlant de tout cœur
A mon propre echo je puisse preter l’oreille
Quand vous viendrez…

romain
CÎND VEŢI VENI
Cînd veţi veni
Aduceţi-mi o bucată de apus de soare
Un pachet de clar de lună
Un ulcior de apă proaspătă
وقتی که آمدید
perse
وقتی که آمدیدیک تکه از غروب برایم بیاورید
یک کوله ماهتاب
یک کوزه آب سرد
وز پشت بام کوچگ ایوان خانه مان
طرحی زترمه های دل انگیز و گرم خواب

وقتی که آمدید
یک کاسه شن ز دشت برایم بیاورید
تا جای پای کودکیم را
بر آن دو باره ببینم
وز یادتان مباد فراموش
یک کوه دور دست برایم بیاورید
تا در میان آن
از دل کشم غریوی و دیگر بار
پژواک خویش را دوباره ببندم گوش
وقتی که آمدید
-----------------------------------

سه‌شنبه، مرداد ۰۵، ۱۳۸۹

آینه ها. اسماعیل وفا

آینه ها
بر دیوارهای اتاقهای روشن
یا در کنج راهروهای غروبزده
در میان قابهای قهوه ای کنده کاری شده
یا بر کاشی های آبی و عریان حمامها
در کنار آخرین پله زیرزمین ها
همسایه با کتابهای به خواب رفته
وکفشهای از یاد رفته غمگین
و روزنامه های نمناک
چه بسیارند آینه ها!.


چه بسیارند آینه ها
مات و درخشان!
آینه هائی که ما را به توقف وادارمی کنند
آینه هائی چون برکه ای از جادو و زمان
آینه هائی برای دیدن
آینه هائی برای اندیشیدن
آینه هائی برای دست سائیدن بر خاطره ها
برای بوئیدن وگاهی برای گریستن
آینه هائی خاموش و راز دار!
آینه هائی سخنگو و راستگو
آینه هائی که ما در آن جوانی خود را تماشا کردِیم
دندانهای سپید و گیسوان سیاه
وانقباض عضلات نیرومند بی مرگمان را
چون کلافهائی از پولاد مواج و گرم
و زردی گندمزارها را
درعریانی معشوق دور دوست
آینه هائی برای باز نگریستن نخستین زن
و نخستین مرد
برای نگریستن بهشتی بی مار
بی خدا
و بی شیطان
آینه هائی که در آنها
پدران ما دور از ما
پس از سالها سالخوردگی خود را پذیرفتند
ویرانی شانه های سرما زده خود را
و پس از آبیاری گلدانهای شمعدانی
کلاه خود را برمیخ آویختند و دراز کشیدند و مردند
آینه هائی که در آنها فرزندان ما طلوع خود را می نگرند
و ما غروب خویش را می نگریم
و کلاه خویش را از سر بر می داریم.


چه بسیارند آینه ها
آینه هائی با چشم اندازهای چشمه ها وگورستانها
آینه هائی با افقهائی از ستاره و ظلمت
آینه هائی با چمدانهائی از رازهای نهان
و قفلهای ناپیدا
آینه هائی که در آن دختران کوچک گیسوان بافته خود
و زنان جدال پوست عطر آگین خود را با زمان تماشا کرده اند
آینه هائی برای میزان کردن کراوات!
آینه هائی برای تنظیم خطوط پیشانی ابروها چشمها
آینه هائی برای رگلاژ سبیلها لب ها و لبخندها
پیش از آنکه به سالنهای شلوغ وارد شویم
و دروغ بگوئیم و بشنویم!
آینه هائی برای تنظیم شانه ها وشکمها
برای تنظیم باسن ها و پستانها
برای آنکه به شکل خواست دیگران درآئیم
و خود را پنهان کنیم!
آینه هائی که خود را در ما تماشا می کنند
آینه هائی که زمان در آنها ایستاده است
آینه هائی که زمان در آنها می گذرد
آینه هائی که نیمه شبها نورهای سبز از آنها می تراود
و پریان در اعماقشان می رقصند
آینه هائی برای ارواح و مردگان بی خطر
آینه هائی بی انتها تر از ناشناس ترین دشتها
و آینه هائی عمیق تر از ژرف ترین دریاها
آینه هائی برای اشراق و طلوع معرفتی نهان
آینه هائی با هزاران بخور دان
آینه هائی که تمام کتابخانه های جهان را در ما مشام ما می پراکنند
آینه هائی به تعداد مردگان و زندگان
آینه هائی که گذشته در آنها تلنبار شده است
اما آینده را در آن می بینیم
آینه هائی که در آن گور کنان
زمین را در کنار گهواره ما حفر می کنند
وما از پستان مادرمان شیر می خوریم
آینه هائی برای ستارگان
آینه هائی برای این که بدانیم مخلوقیم و مرکب
پس فنا شونده و گسست پذیر
آینه هائی که کفر در آنها می درخشد
چون صاعقه ای خروشان
و ایمان در آن می گذرد
چون چراغی در اعماق شب
آینه هائی شکسته از خشم
شکسته از یاس
و شکسته از سختی دیوارها.


در آنسوی تمام این آینه ها
در اعماق ما
در گمشده ی بسته ترین قفلی بی کلید
آینه ای هست
که با ما زاده می شود
با ما می درخشد و می بالد
و باما می شکند و غبار می شود
در آنجاست که هرشب
در اعماق خلوتی که جز ما را بدان راه نیست
خود را باز می یابیم
و خود را می نگریم
و خود را می شناسیم....
15می 2007

یکشنبه، مرداد ۰۳، ۱۳۸۹

.ای عشق جنون آسا. اسماعیل وفا

 
اي عشق جنون آسا باز آي دمي ما را
شورنده چنان دريا روينده چو جنگل ها
تا موج زند در دل گل بر سر گل شنگرف
يا آنكه بغرد مست دريا به سر دريا
باز آي و بشوي از دل اي عشق غبار مرگ
كز بس كه به دل مانده ست گرديده چنان خارا
آنسان كه بنتواند زين سنگ گران خيزد
از زخمه و زخم دل از ژرف جگر آوا
آن‌سان كه نه بتواند مستانه فرو ريزد
بر دفتر و ديوانم از پنجه من رؤيا
ياد خوش ن ايام غرق گل و سنبل باد
كز شعله شوري سرخ اين ديده خون‌پالا
بر هر در و هر ديوار هر لحظه يكي تصوير
مي جست و فرو مي ريخت چون اشك بر اين طغرا
ياد خوش آن ايام غرق گل و سنبل باد
كز مرحمت‌ات اي عشق جان بود به دل يكتا
وين‌گونه به شيدائي بر مي شد و مي توفيد
بر اوج و فرودش خوش كشتي دل شيدا
اي اوج و فرود من چنگ من و رود من
درد من و دود من بنماي چه شد دل را
كز جادوي خاموشي در قعر فراموشي
سر هشته و در ظلمت افكنده به سر شولا
اين قلب همان دل بود كاندر گذر افلاك
خورشيد صفت مي سوخت شوريده و اندروا
اين ديده همان باشد كو را ز جهان و جان
هر لحظه عيان ميشد صد پهنه ناپيدا
اين سينه همان باشد كز بسكه فراخي داشت
ميافت جهاني را اندر نفسي يكجا
آوخ كه از آن ديده زآن قلب و از آن سينه
بينم كه دگر باقي چيزي نبود بر جا
شمعي‌ست كه ميسوزد در معبر روح مرگ
من منتظرم تا كي يكسر بشود يغما
افسانه من با شعر ياد آوردم هر دم
زآن قصه كه ميگويند از افعي و مار افسا
اين شرزه وحشي بود در پنجه من تا رام
آرام از او بودم در غمكده دنيا
بي شعله تو اي عشق اي جادوي جاويدان
باطل چو طلسم آمد من ماندم و اژدرها
ميپيچد و مي پيچم ميغرد و ميلرزم
از درد به خود اكنون تا رخ چه دهد فردا
ما تزكيه خود را از خون جگر داديم
شايد كه بر آيد بانگ قد افلح من زكي
اي عشق جنون آسا باز آي دمئ ما را
باز آي دمي ما را باز آي دمي ما را

1366

پنجشنبه، تیر ۳۱، ۱۳۸۹

سه عارفانه.از دیوان منتشر نشده غزلهای اسماعیل وفا

اینها غزلهای دل و تنهائی من است در کشاکشهای کفر و ایمان و تلاطمهای روح و جان. در حقیقت دفتر خاطرات شخصی و غزلهائی که تنها برای خود و زمزمه کردن نوشته ام شماری را میخوانید.اسماعیل وفا
عارفانه 1
چون هيچكس نبود به فكر قرار ما
اي دل تو باش تا به قيامت حصار ما
بشكف به خويش و خلوت خود چون در اين خزان
بينم كه دير و دور بود نو بهار ما
ديديم عاقبت كه تهي شد ز اعتبار
بر اين حباب خاك دريغا غبار ما
وآن سرو سر بلند كه پرورده شد به خون
خونخواره گشت و گشت در اين باغ دار ما
با اين همه مباد غمت چون در اين فلك
باشد طواف مهر به دور مدار ما
درياي پر زموج اميديست بيكران
اين خاطر شكسته نوميد وار ما
با صبح و شام وقت شناسي نكرده ايم
تا بشكند ز ظلمت شب اعتبار ما
جولانگهي‌ست دشت ازل تا ابد «وفا»
در اين ميانه عشق پيام و شعار ما

1367
عارفانه 2
نيست جز آفاق و انفس كرسي و ديهيم ما
آسمان با گنج هايش زر ما و سيم ما
عمري اندر بيم لرزيديم و از بعد وصال
ميگريزد نفس وحشت بي جگر از بيم ما
هفت دوزخ را پي خود يافتن كرديم طي
تا عيان امد كلام احسن التقويم ما
سالها در دود عصيان سوختيم و عاقبت
يار ما زد مهر لطف خويش بر تسليم ما
اي منجم زحمت بيهوده ميداري برو
مانده اسطرلابها در عجز از تنجيم ما
معرفت نو كن كه دست يار در آفاق عشق
ريخت در هم چرخش پارينه وتنظيم ما
مرگ روشن شد «وفا» رخشيد نوري جاودان
خنده مي آيد مرا از مجلس ترحيم ما

13 68
عارفانه 3
اگر غريبه نگردند مهر و مه با ما
چه غم از آنكه وزد تند باد حادثه ها
بگير ساغر و يكسر به كام تشنه بريز
چو در نهايت و فرجام ساقي است خدا
غرض از اين همه يارب رضاي خاطر توست
نكرده ايم طمع زين نمد كلاهي را
كه چون زكف برود همچو مدعي گوئيم
بدل شدست دريغا بقاي ما به فنا
زتوست آنچه زديروز و آنچه در امروز
به دست توست زمام زمانه ي فردا
به تخت و بخت دل ما توئي كه در هر حال
امير و پادشهي در نهان و در پيدا
در اين كشاكش و توفان هزار شمع خموش
شده ست و باز چراغ تو مانده ناميرا
به راه عشق حكايت نگشته ديگر گون
هنوز قصه ي ما نيست جز حديث «وفا»

1369

شنبه، تیر ۱۹، ۱۳۸۹

سه عاشقانه. اسماعیل وفا

سه غزل. اسماعیل وفا
از مجموعه این شنگ شهر آشوب
زآنكه اين خاك و هوا دفتر و ديوان منست
اندكي زآن همه بسيار شما زآن منست
در همه چرخ مرا نيست يكي اختر ليك
كيست آنكو كه غني تر زمن و جان منست
چو غباري بپراكندم خود را در باد
اينك اين خاك تمامي همه از آن منست
اي بهارانه! كه چون گل شكفي در لبخند
به زمستان من اين خنده بهاران منست
آي كولي وش زيبا خبرت هست آيا
كه دو چشم تو يكي بيت زديوان منست؟ـ
و پريشاني آن زلف شبآلوده‌ي شاد
باعث جمعيت جان پريشان منست
شهر اي شهر تو لبريز شو از زيبائي
كه گل باغ تو در دم به گلستان منست
سهم شاعر به جهان چيست «وفا »غير جهان
وندر آن، آنچه نوازشگر چشمان منست

***
چو عاشقم به جهان وآنچه اندر‌او پيداست
چه غم ز مرگ كه او هم به چشم من زيباست
زخاك بر شده اين دل و ديدگان تو نيز
كه خون من زخيالش هميشه پر رؤياست ـ
وباز بذر دل و ديدگان ما اي يار
به كشتزار جهان بي گمان بدان روياست
زقامتت به قيامت يقين نمودم و عشق
چنين سرود كه عاشق هماره ناميراست‌ـ
ومن به چشم تو بردم هزار سجده به شوق
كه ديدگان تو از آفريدگان خداست
ميان معبد و معبود و عابد اي محبوب
تقارن است و تباين هميشه نا پيداست‌ ـ
و پختگان طريقت به تجربت گفتند
تباين ار كه بود بي گمان ز خامي ماست
بيا «وفا» كه جهان غير رهگذاري نيست
به گام عشق گرش طي كنيم سخت رواست

***
به هركجا كه روم كوي كوي يار من است
جهان تلالوئي از سايه‌ي نگار من است
ز دوزخم چه هراس و به جنتم چه اميد
كه هر دو دركنف يار گلعذار من است
به يار خاكي خود آنكه ياد نرگس او
هميشه خار دل و چشم اشكبار من است
شبي زعشق سرودم :كه ات چنين رخ داد
كه آتش رخ ات اي ماهرخ شرار من است
چنين سرود به چشمان يار من آن يار
هرآنچه هست زرأي جهان مدار من است
به گرد آن گل رخساره سنبل مستش
ز سنبل من و گيسوي تابدار من است
نهان به نرگس مستانه اش زريست نهان
ميان شهد و شرابي كه هم عيار من است
به زير آتش انساني لبانش نيز
نشانه ايست زخالي كه يادگار من است
ترا چو ناز نگارت نيازمند كند
بدان كه ناز و نياز ار كه هست كار من است
من عشق و عاشق و معشوقه ام، وآنچه كه هست
به اختيار تو نبٌوَد به اختيار من است
«وفا» خموش ممان پرده در بخوان غزلي

كه هست شوري اگر درميان زيار من است

سه‌شنبه، تیر ۱۵، ۱۳۸۹

غزل. اسماعیل وفا

عاشقانه. اسماعیل وفا
از مجموعه شعر منتشر شده: این شنگ شهر آشوب
چه شود به خلوت خود اگر، به شبي سيه بكشانمت
نه گلاب وگل، كه به مقدمت، دو سه جام مي بفشانمت
در خانه ببندم و پرده ها، بكشم به پشت دريچه ها
كه كسي نبيند و جامه ها، بدرانيم! بدرانمت
فكنم، فكني همه در شرر، كه چو كفر و دين همه سر به سر
بشوند شعله و شعله ور، پس از آن بسي بستانمت
زتنت به بوسه‌ي بي امان ،زتو جان و جان بدهم به تو
كه چنانكه از تو چشيده ام، زتن و زجان بچشانمت
چو بجز من و تو و جز هوس، به سرا، نه شيخ و نه هيچكس
زپي تو همچو گذشته ها، بدوم من و، بدوانمت
تو چو آهوان گريز پا، چو پلنگ تشنه من از قفا
برسم كه كشًم ترا و ولي، نكًشم به بر بٍكشانمت
چو درخت ميوه‌ي باغ عدن، بكشم به برتن نازكت
ونهان ز ديده‌ي باغبان، بخمانمت بتكانمت
چو زميوه هاي تو خسته شد، لب و دست و ديده ي تشنه ام
بنشينمت به مقابل وبه هزار واژه بناممت
گل من دلم ،دل من گلم ، عسل و گلاب و مي و هلم
مه و موج و كشتي و ساحلم، چه بگويمت چه بخوانمت
تو بگو چگونه بنوشم از، نه لبت، دو چشم سياه تو
كه تو بيكرانه به حسني و من ناتوان نتوانمت
تو بگو كه چگونه ميتوان، به نهايت تو رهي گشود
مگر آنكه ز راه «وفا» شبي، بشناسمت، و بدانمت

یکشنبه، تیر ۱۳، ۱۳۸۹

نامش هر چه بادا باد.اسماعیل وفا

نامش هر چه بادا باد
اسماعیل وفا

نامش هر چه بادا باد
آن فراتر از نام
تمام نامها و بی هیچ نامی
آن که اگر هستیم
از کرامت اوست و نه لیاقت ما
در این دوزخ دروغ بی شعله ی ستم
که نور بوی نا میدهد
که هر کس در خویش
خلاصه و خلاصه تر میشود
که هر کس تنها گرداگرد خویش حصاری بر آورده است
واجساد دیریست جانها را بلعیده اند
و اجسام به کمال خود رسیده اند بی هیچ روحی.

نامش هر چه بادا باد
باورش دارم بی هیچ درخواستی
باورش دارم بی هیچ هراس ازقیامتی
و قیامت را باور ندارم
که در من هر روز قیامتی است
و ترازوها در کارند....
چهارم ژوئیه 2010

کاش... اسماعیل وفا یغمایی

کاش...
اسماعیل وفا یغمایی
کاش امیر مطربان بودی با رویا یت
تا جهانی را به طرب می آوردی
با ضرباهنگ دف و چنگت
کاش سالار شاعران بودی
یا پادشاه صورتگران
تا میسرودی و نقش میزدی
زیباترین غزلها و غزالها را
برای جهانیان

آه
در کابوسهای مردگان به سفر رفتی و خفتی
و با رویایی و مقراضی به جهان زندگان باز گشتی
و پیرامون تو و قیچی خونینیت
این همه جسد و این همه تاریکی
آه کاش امیر مطربان بودی ای مرد
یا سالار شاعران
یا پادشاه صورتگران
یا.....
سوم ژوئیه 2010