چه ساده میگیریم کار شعر راچون ابزاری برای برکشیدن خویش و غرور و راه یافتن به کوره راهی، و چه دشوار است به قلمرو حقیقی شعر رسید، انجا که راستی و زیبائی و حقیقت و عشق و ترحم به شاعران خسته و غبار آلود و مجروح خوشامد میگویند

جمعه، بهمن ۰۱، ۱۳۸۹

تحلیل روز!اسماعیل وفا یغمایی

تحلیل روز!
اسماعیل وفا یغمائی
شهریاران «گاه»* را گم کرده اند
شاه جویان شاه را گم کرده اند
شیخ پویان ،عاشقان آن امام
شیخ عالیجاه را گم کرده اند
ابتدا دیدند او را توی ماه
لیک اکنون ماه را گم کرده اند
فکر میکردند او کوهست لیک
توبره ای از کاه را گم کرده اند
خلق شد آگاه و ملایان رند
خلق نا آگاه را گم کرده اند
شیخ گوید : از خدا شرمی!، ولی
مردمان آللاه را گم کرده اند
رهبران و رائدان** اما، دریغ
سوی مقصد راه را گم کرده اند
جمعی از آنان به راهی بس دراز
آن ره کوتاه را گم کرده اند
واز این بدتر، گروهی فرق راه 
 با جناب چاه را گم کرده اند
عده ای در قرن هفتم مانده اند
هم زمان هم گاه را گم کرده اند
عده ای در قرن هفتادم روان
عقل خود آگاه را گم کرده اند
 سی رقم آلترناتیو بر ضد هم
دشمن بدخواه را گم کرده اند
غافل از اینکه در ایران ملتی
غیر اشک و آه، را گم کرده اند
عمر شیخان شد«وفا» آنسان طویل  
که قوای باه را گم کرده اند
20 ژانویه 2011

گاه:تخت
رائد: پیشرو
باه: قوای جنسی

یکشنبه، دی ۱۲، ۱۳۸۹

ملت! ملت! همیشه سردار


برای ملت ایران. برای ملتی که سال گذشته چون شیر غرید و جنگیدبرای مردمی که برخاسته است بر میخیزد و نظام فاسد ملایان را به زباله دان می اندازد برای ملتی که امید اوست و نومیدی جدائی از اوست.ا و نه به زانو در می اید و نه شکست می خورد

ملت! ملت! همـيشه سردار!
چه در ميدانها، چه بر سـر دار
****
ملت! ملت! هميشه سردار
قويتر از مرگ، يا شـخم رگبار
كــوه قامتش! كــوه دمــاوند
باشانه هايش، سخت و صخره وار
دشت سينه‌اش ،فلاتي بي مرز
با لاله هايش، سرخ و شـعله زار
در بارش تير،غرنده چون شـير
بنوشت خونش، بر روي ديـوار
ملت! ملت! هميشه سردار!
چه در ميدانها! چه بر سر دار
***
يك جنگل عقاب ،آمـد به پرواز
يك دريـا توفان ،آمـد در آواز
خـنديد جلاد، بر اشك مــردم
غـريد مـلت ،من مي آيـم بـــاز!
خورشيد سوزان، مدفون نگردد
غـروب من نيست، جـز راز آغـاز
در من بيدارست، طغيان «بــابـك»
بانگ« مصدق»، «خـروش ستار»
ملت! ملت! هميشه سـردار
چه در ميدانها چه بر سر دار
***
خواهيد ديدم! در روز خیزش
روزي كه ايران ،يكسر ستیزش
روزي كه ایران چون آتشفشان
بر اهریمنان در حال ریزش
روزي كه بانگ «آزادي» و «نان»
 سرود مردم بر بام ایران
روزي كه شبدار، از بــعد شبگير
تا ژرف ظلمت گردد گریزان
روزي كه تاریخ، در سرود فتح
 غرد چنان رعد بر لب این شعار
ملت ملت همیشه سردار
چه در ميدانها چه بر سر دار