چهار رباعی. اسماعیل وفا یغمائی

زاهد تو و بر جبین تو داغ خدا
سجاده ومهر و سبحه و ذکر و دعا
سجاده من تنی است زیبا اما
که داغ لبش بجاست روی لب ما
**
دیریست که من رهایم از هرچه الاه
از خالق و رب واز جناب الله
اما چو ترا به بر کشم میگویم
لاحول ولا قوه الا بالله
**
زیباست جهان زشت چون زیبائی  

تنها نیم ای یار چو تو با مائی
دلتنگ نیم که پیرگشتم، چون تو
دیروزی و امروزی و هم فردائی
**
ای کفر «وفا» ز لطف چشمت مقهور
ای معنی اعجاز و تجلای ظهور
گویم که خدا نیست! ولی می بینم

 در چشم ولب و روی تو او را مستور